Ik wil een foto maken, geen plaatje!
Voor Tjeerd Visser begon het fotografen al in zijn tienerjaren. Als inwoner van het kleine dorp Lutjegast was er verder weinig tijdverdrijf en dus trok Tjeerd er met een camera op uit. ‘We woonden op het platteland, we hadden een grote tuin en heel veel meer was er niet in de buurt. Ik was dus altijd al bezig met de natuur en op een dag nam ik de camera van mijn ouders eens mee de natuur in. Het digitale tijdperk was net begonnen, maar waarmee ik destijds fotografeerde was echt een hele goedkope camera, met fotorolletjes zelfs nog.’
Tjeerd begon fotograferen steeds leuker te vinden. Hij stapte vaker en vaker op zijn fiets om de wijde omgeving van zijn Groningse woonplaats vast te leggen. ‘Ik was vaak in de weilanden te vinden en kwam dan thuis met verhalen. Sinds ik een camera meenam kon ik het ook laten zien. Dat is toch het mooie aan fotografie: dingen laten zien. Mijn ouders vonden het hartstikke leuk en heel interessant. Mijn foto’s waren van hele simpele dingen: schapen, eenden en koeien, ik had ze allemaal op beeld. Het mooiste fotografieplekje in Lutjegast is het Abel Tasmanpad, alleen de locals kennen dat.’
Opvallend is dat Tjeerd nooit een opleiding of cursus over fotografie volgde. ‘Je probeert wat dingen uit, speelt wat met je camera en kijkt hoe andere het doen. Het meeste heb ik mezelf aangeleerd. Toen ik voor mijn gevoel het fotograferen onder de knie had heb ik mij aangemeld bij websites als Birdpix en Nederpix. Vanaf daar is het balletje echt gaan rollen.’ Hoewel zijn foto’s steeds beter en professioneler werden, koos Tjeerd voor zekerheid, hij volgde de opleiding installatietechniek. ‘Ik twijfelde of ik verder ging in de fotografie of in de installatietak. Om echt je brood te verdienen als fotograaf, is gewoon lastig. Ik werk nu voor een installatiebedrijf maar verdien parttime bij met fotoreportages op bruiloften en andere gelegenheden. Ik ben er nu niet mee bezig om van fotografie mijn werk te maken, maar ik sluit niet uit dat het ooit gaat gebeuren.’ De 27-jarige Groninger maakt gebruik van de Canon EOS 5D mark III. Daarbij heeft hij diverse objectieven: van groothoek tot telelens en macro. De Canon 300mm f/2.8 is Tjeerd's favoriet: 'deze is supersnel en haarscherp. Daarnaast ben ik vaak aan het wandelen en door zijn compactheid is het objectief ideaal.’ Voor mij is mijn telelens een must have. Die heb ik altijd bij me. Het maakt niet uit waar ik wil fotograferen. Je kan altijd iets tegenkomen en dan zou ik mezelf voor mijn kop slaan als ik mijn telelens niet mee heb.’
Foto: Tjeerd Visser
Ontwikkeling
Wie al ruim vijftien jaar fotografeert zet enorme stappen. Zelf vindt Tjeerd dat hij zich voornamelijk heeft ontwikkeld in landschapsfotografie. ‘Ik ben steeds meer op compositie gaan letten, dat is erg belangrijk en daar ben ik echt duidelijk beter in geworden. Evenals in nachtfotografie.’ Dat laatste doet hij steeds vaker. Samen met collega fotograaf André van der Meulen trekt Tjeerd er in de avond of nacht op uit voor de meest sprookjesachtige foto’s. ‘Samen met André zoek ik een mooie plek op in het Noorden, het kan daar heerlijk donker zijn. Van tevoren berekenen we wat de allerbeste plek van die nacht is. Met André kan ik ook sparren over fotografie. De sterren en Melkweg blijven mij elke keer opnieuw verbazen. Om dat allemaal mooi vast te leggen is voor mij de grootste uitdaging van fotograferen.’
Foto: Tjeerd Visser
Meer, meer, meer
De fulltimebaan die Tjeerd heeft maakt het bedrijven van fotografie een stuk lastiger. ‘Ik kan niet zomaar gaan fotograferen. Het is altijd na werktijd of in het weekend. Die verdeling vind ik op het moment helemaal niet erg. Maar voor een goede foto heb je wel tijd nodig. Ik houd van foto’s met meer elementen erin. Alleen een vogel is bijvoorbeeld niet genoeg. Het moet voor mij meer, meer, meer zijn. Laatst ging ik een maanverduistering vastleggen. Dan kan ik heel simpel mijn telelens op mijn camera zetten en de foto maken. Maar omdat ik over mijn camera heen keek zag ik mensen verderop op een bruggetje staan. Ik ben toen op grote afstand gaan staan zodat je de mensen op het bruggetje zag staan met op de achtergrond de opkomende maan.’
Een van de belangrijkste dingen aan fotograferen vindt Tjeerd dat hij een verhaal kan vertellen. Opmerkelijk, want wie landschappen fotografeert zal veel geduld moeten bewaren om tot een verhaal te komen. ‘Voor mij is een foto geslaagd als mensen er langer dan één seconde naar blijven kijken. Als ik een foto heb gemaakt waar mensen op Facebook overheen scrollen zonder te bekijken is het blijkbaar een foto zonder verhaal of elementen. Ik wil een foto maken, niet een plaatje.’
Dit artikel werd geschreven door Jonas Bloemenen gepubliceerd in editie 2.2019.
Lees meer
