In de spotlight Ilse Wolf

5 augustus, 2025 - 12:00

Door: Redactie digifoto Starter 482

Wat gebeurt er als je niet alleen de natuur vastlegt, maar er echt mee samenwerkt? Fotograaf Ilse Wolf laat zien dat natuur en fotografie prachtig samengaan. Haar beelden zijn dromerig, eerlijk en intuïtief. In dit artikel leer je meer over haar werkwijze, inspiratie en hoe ze fotografie inzet als persoonlijke zoektocht en vorm van herstel.

Dit artikel is gebaseerd op DIGIFOTO PRO 2.2025

Een jeugd vol natuur

en verwondering Ilse Wolf groeide op in ’s-Hertogenbosch en woont tegenwoordig in Breda. Haar liefde voor natuurfotografie begon al op jonge leeftijd. "Rond mijn dertiende ging ik geregeld met mijn compactcamera op pad om foto's te maken in de natuur." Toen ze met school een expositie van Richard Avedon in museum FOAM bezocht, ontdekte ze: "Fotografie kon ook een vorm van kunst zijn." Voor haar vijftiende verjaardag kreeg ze een Sony Alpha 200 van haar ouders. "Mijn docenten CKV hebben me toen gestimuleerd om hier verder mee te gaan. Dat gaf me het duwtje dat ik nodig had."

Van documentaire naar intuïtie

Ilse studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en later aan St. Joost in Breda. Ze begon als documentaire fotograaf, maar haar werk werd gaandeweg autonomer. Inmiddels combineert ze haar fotografie met een studie kruidengeneeskunde. In haar vrije tijd wandelt ze graag, werkt ze in haar moestuin of verdiept ze zich in alchemistische plantkunde. Alles draait bij haar om verbinding met de natuur.

Hiraeth: een visuele zoektocht

In 2020 begon Ilse aan een nieuw project: eerst heette het Oblivion, maar de naam veranderde later in Hiraeth. "Toen de pandemie uitbrak voelde het alsof er een deken over de wereld lag. Alsof we vergaten wat het betekent om mens te zijn – verbonden met de natuur, met vertrouwen in ons lijf en in elkaar."

Hiraeth is een Welshe term zonder directe vertaling. Ilse: "Het beschrijft een soort heimwee naar een plek die je niet precies kunt benoemen. Als kind had ik dat al. Ik begreep de wereld en haar systemen niet goed en verlangde naar 'huis', zonder te weten waar dat was." "Het is mijn persoonlijke zoektocht naar een wereld die ik graag zou zien. Een zoektocht naar de mens in relatie tot de natuur. Hoe wij natuur zijn en hoe we dat vergeten zijn."

Portaal naar de andere wereld. Camera Nikon D810 | Objectief Sigma 24-70 brandpuntsafstand 38 mm | Diafragma f/3.2 | Sluitertijd 1/400s | ISO 400

Gemaakt tijdens de pandemie. Waarbij aanraking ontmenselijkt werd. Camera Nikon D810 | Objectief 50mm | Diafragma f/1.6 | Sluitertijd 1/200s | ISO 100

Fotograferen op gevoel

Ilse werkt zonder vast plan: "Tot nu toe komt het telkens naar me toe. Ik heb mijn camera vaak bij me als ik ergens heen ga. Soms maak ik helemaal niks en soms zie ik dingen die naadloos aansluiten bij het thema. Dan word ik heel enthousiast en wil ik dagen achter elkaar fotograferen. Maar het kan ook zomaar zijn dat ik vervolgens weken niets maak. Dit voelt eigenlijk ook als het volgen van de natuur. De cycli. De natuur staat ook niet altijd ‘aan’."

Haar beelden ademen vaak stilte en melancholie: "Dan kom je al snel uit bij leegte en stilte." Ze fotografeert het liefst tijdens schemering of mist: "Dat zijn echt mijn favoriete momenten. Ik hou van groen, blauwtinten en aardse kleuren. Die keren in Hiraeth regelmatig terug."

Echtheid boven bewerking

Hoewel Ilse haar foto's bewerkt, blijft de inhoud altijd intact. "Het beeld met de spiegel in het water, bijvoorbeeld, dat is niet gephotoshopt. Hij stond er echt. Twee seconden later viel hij om."

"Ik bewerk mijn foto's wel na, maar ik verander niets aan de inhoud. Ik haal geen dingen weg en voeg niets toe. Ik werk vaak met onderbelichting en bewerk vooral in kleur."

Zaadjes, hoop, nieuw leven. Terug naar de basis. Camera Nikon Z6 II | Objectief Sigma Art 85mm Diafragma f/2 | Sluitertijd 1/250s | ISO 80

De impact van ziekte en herstel

In september 2023 kreeg Ilse eindelijk duidelijkheid over haar gezondheid. "Ik had altijd het gevoel dat ik moest doorzetten. Dat het tussen mijn oren zat. Maar toen de diagnose er eindelijk was, stortte ik in. Ik hoefde niet meer te doen alsof. Ik hoefde niet meer te presteren of te overleven. En ik werd eindelijk niet meer gezien als ‘aansteller’." Sindsdien staat herstel centraal. "Ik voel dat ik niet meer vanuit prestatiedrang wil werken, maar echt iets wil neerzetten dat vanuit mijn hart komt."

Ze laat eerdere projecten bewust los, zoals haar succesvolle expositie op BredaPhoto en de tentoonstelling Mantel der Liefde. "Het was fantastisch om te doen en het raakte veel mensen, maar, ik merkte dat ik minder kon genieten van het fotograferen zelf. Ik was vooral bezig met de organisatie, met het regelen, presteren. Daar wil ik van wegblijven."

"Niet alles dat ik maak hoeft per se iets te worden. Zelfs dingen die ik op de kunstacademie heb geleerd, laat ik soms bewust los. Zoals het idee dat werken in de natuur te cliché zou zijn. Ik mag spelen. Ik mag titels veranderen als ik dat zo voel." "Je kunt het niet sturen. Ik werk met wat er is goede dagen, slechte dagen. Dat geldt voor mijn gezondheid én voor mijn fotografie."

Minimalistisch in apparatuur, rijk in visie

Ilse neemt weinig mee als ze fotografeert. "Wanneer ik in het bos ondernemersportretten maak, heb ik alleen mijn camera en een 50mm-lens bij me. That’s it. Ik hou van simpel en natuurlijk."Na jaren met de Nikon D810 is ze overgestapt op een Nikon Z6II. Ze gebruikt voornamelijk de Sigma Art 50mm-lens. De Sigma Art 85mm en 24-70mm liggen vaker in de kast. Haar statief? Dat is nog steeds haar Manfrotto van vijftien jaar geleden.