Wabi-sabi in fotografie: 'It's a way of seeing things'.

Wabi-sabi – het fotograferen van objecten met een verhaal

Marjon van den Ende 1819
Wabi-sabi staat voor een Japanse leer van de emoties die objecten oproepen maar moeilijk te vatten zijn in woorden. Het betreft een filosofie die staat voor de kracht van onvolmaaktheid en rust. In Japan zeggen ze wel eens 'It's a way of seeing things'.

Voor velen klinkt het vaag in de oren maar voor fotografen is Wabi-sabi vaak bewust of onbewust al onderdeel van het werk. In tegenstelling tot een foto met uiterste perfectie neigt een foto met een rouw randje, karakter en een verhaal meer naar een gevoel van verademing. Want een foto die 'het verstrijken van de tijd' vastlegt en de emotie van 'essentie' oproept bij de kijker, is al snel een geslaagde foto.

Deze leer die oorspronkelijk uit het Boeddhisme voortkomt, is een toevoeging aan de omarming van de schoonheid van imperfecties. Wat kan bewustzijn van het Wabi-sabi principe voor jou als fotograaf betekenen?

Nothing lasts forever

Een gebroken porseleinen kopje, een gescheurde spijkerbroek, een paardenbloem, een verweerd stuk metaal. Jouw foto is helemaal Wabi-sabi als het een object of stukje natuur bevat dat overduidelijk vergankelijk is. Het is zichtbaar in beweging geweest, heeft met de tijd te lijden en een functie gehad. Wabi staat immers voor de sobere en natuurlijke staat. Sabi staat voor het eenzame en melancholistische gevoel van eindigheid in het leven.

Het concept van 'wabi-sabi' heeft dus een enigszins trieste ondertoon, maar is de afgelopen jaren positiever gemaakt - de schoonheid van imperfectie, de schoonheid van dingen die in beweging zijn en de schoonheid dat niets eeuwig zal duren.

Nothing is finished

Rotsen die eroderen omdat de golven er constant tegenaan slaan, zijn nooit af. Eigenlijk is  niks ooit echt af. Natuur en technologie worden voortdurend blootgesteld aan evolutie. Dat geldt overigens ook voor jou als fotograaf. Je ontwikkelt met de jaren je skills, projecten die misschien geen einddatum kennen en je zal waarschijnlijk nooit echt klaar (willen) zijn als fotograaf.

Nothing is perfect

De grootste uitdaging voor een fotograaf is om perfectie te willen bereiken. Want wat is perfectie en hoe meet je dat? Dit is vaak een kwestie van smaak en het nastreven van perfectie kan nogal vermoeiend werken. Hoe goed een foto ook is, er is altijd een beetje ruimte voor verbetering. Kortom onvolmaaktheid is heel natuurlijk en normaal, maar vooral heel interessant!