Uitleg bij de foto: Fernand de Canne

 
'New York 2008' Foto © Fernand de Canne

Wanneer Fernand aan straatfotografie doet, probeert hij voor zichzelf eerst een theatertje te maken dat als achtergrond moet dienen. 'Dan wacht ik af tot er een ‘speler’ in voorkomt en druk dan af wanneer deze ‘speler’ op de voor mij goede plaats staat of loopt. Tijdens een avondwandeling in The Bronx zag ik het mooie lichtspel van de straatverlichting op de trappen.'

Hij kadreerde dit beeld, meette het licht en wachtte af. 'Ik hoorde achter mij voetstappen van een aankomend persoon. Het meisje op de voorgrond was in mijn gezelschap en ik vroeg haar zich zo op te stellen dat ze ongeveer het rechter deel van het beeld vulde. Dit alles gebeurde in een paar seconden. Ondertussen was de aankomende vrouw mij gepasseerd en zag ik haar naar de trappen wandelen.Ik vroeg aan het meisje op de voorgrond om niet naar mij of de lens  te kijken maar met de ogen de voorbij stappende vrouw te  volgen. Toen de persoon mooi in  de witte lichtvlek kwam drukte ik af.'

Instellingen

Fernand wilde in deze foto de achtergrond onscherp houden, daarom heeft hij bij de lichtmeting zijn toestel ingesteld op diafragmavoorkeur met de grootst mogelijke diafragma opening: f/2.8. 'Bij digitale toestellen is het wel iets moeilijker om die achtergrond onscherp te houden omdat de meeste digitale camera’s een grotere scherptediepte hebben dan analoge toestellen. Ik werk meestal ook met een 28mm of 50mm lens en maak slechts heel zelden gebruik van een telelens. Alhoewel men met een telelens heel dikwijls mooie opnamen kan maken vind ik dat er aan een telelens ook veel nadelen zijn verbonden. Hij is zwaar, heeft vaak een kleine diafragma opening en valt te sterk op.'

De foto is in kleur gemaakt, maar in Photoshop met een aanpassingslaag naar zwart-wit omgezet.

Fernand de Canne

De 74-jarige Fernand begon te fotograferen op een leeftijd van zeven jaar. 'Eigenlijk toevallig, want toen in 1944 Vlaanderen werd bevrijd door de geallieerden was er bij ons thuis een Engelse officier ingekwartierd. Deze militair verbleef gedurende een tweetal weken bij ons , en wanneer hij daarna verder trok met zijn eenheid richting Duitsland bracht hij voor iedereen uit het gezin een afscheidsgeschenk mee. Voor mijn vader waren dat Player sigaretten, voor mijn moeder nylon kousen en voor mij een fototoestel. Enfin, fototoestel. Je moet je daar niet teveel bij voorstellen, het was een eenvoudig toestelletje maar voor mij was dit een uitzonderlijk geschenk. Ik fotografeerde daarmee de hond, de kat, mijn familie en vriendjes, stopte alle beelden in een album en stelde zo een fotografisch dagboek samen.'

Toen hij enkele jaren later in Gent geneeskunde studeerde kon hij zich een beter toestel veroorloven. 'Ik fotografeerde toen heel intensief het studentenleven te Gent en verkocht dan deze foto’s in het studentenmilieu. Dit vormde voor mij een welgekomen aanvulling voor mijn studentenbudget. Toen ik mij later als geneesheer te Lokeren vestigde bleef  ik verder fotograferen maar wel stond de fotografie toen op een zeer laag pitje wegens totaal gebrek aan tijd.'

Toch bleef hij fotograferen en schreef zich in bij de Fotoacademie in St. Niklaas nadat hij in 1997 stopte met werken. 'Fotografie blijft nu mijn dagen voor een groot gedeelte vullen. Het intens fotograferen, bezoeken van fototentoonstellingen, volgen van workshops en veel lezen over fotografie vult nu praktisch mijn volledige dagen.'

Op fernand-decanne.magix is het portfolio van Fernand te bekijken.