Take nothing but pictures, leave nothing but footprints

Een interview met de Urbex fotograaf Bas de Mos

Fokelien Broekstra 2288
Van een paar vakantiefoto’s toen hij twaalf jaar was, naar een intensieve hobby als urbexfotograaf. Bas de Mos is op zijn 14de echt begonnen met het maken van urbex foto’s. De Pier in Scheveningen is één van de plekken waar hij is geweest. Het geheimzinnige stalen eiland zorgde voor bijzondere foto’s.

Als klein jongentje dat opgroeide aan de Haagse kust was de fascinatie voor de bunkers er al, Bas wist de weg hier goed te vinden. Toch was dit was niet het ontstaan van de hobby. Toen hij samen met zijn ouders op vakantie was in Rome, leende hij een compactcamera van zijn ouders. Hij fotografeerde een paar oude gebouwen die in die stad veel te vinden zijn. 'Ik kreeg zo veel complimenten op de foto, dat het een aardigheid was om de foto’s te laten zien aan de mensen om me heen'. Twee jaar later kwam hij op een Amerikaanse website een aantal urbex-foto’s tegen, dit was het begin van een nieuwe hobby.

De Pier

De Pier in Scheveningen is tegenwoordig een grote attractie voor veel toeristen, maar het heeft ook een mindere tijd gekend. Toen het van der Valk restaurant zijn deuren sloot, wilde Bas het gebouw van binnen fotograferen. 'Ik had gehoord dat het interieur nog intact was, dus verwachtte hier een aantal mooie foto’s van te kunnen maken', zegt Bas. 'Op een ochtend stapte ik vroeg op mijn fiets en sloop richting het restaurant. Mijn aandacht werd toen naar het stalen eiland getrokken, wat zou hier achter zitten'? Bas ging weer naar huis maar was vele ochtenden vroeg wakker. Op een ochtend besloot hij alsnog naar het stalen eiland te gaan. Hij verwachte hier een keuken of opslag aan te treffen, maar niks was minder waar. 'Het hele 20.000 mijlen onder zee-thema was nog aanwezig. Het was heel bijzonder'. Het stalen eiland is sinds 1991 gesloten. Daarna is er niks meer veranderd. Het eiland kwam in verval.

Regels

Onder de urbex-fotografen zijn een aantal ongeschreven regels, waar iedere fotograaf zich aan houdt. 'Sommige mensen hebben het gevoel alsof ze door een etalage lopen, even een vaasje verplaatsen of een stoel goed in het licht zetten, dit kan mooier zijn, maar in de urbexfotografie is dit echt een no go'. De slogan die veel urbex fotografen hanteren is: Take nothing but pictures, leave nothing but footprints. In de urbex wereld is het de bedoeling dat je onzichtbaar bent. De eigenaar moet niet kunnen zien dat jij langs bent geweest. 'Een spinnenweb in de hoek van een kamer hoort bij het beeld', zegt Bas. Hij vertelt ook dat je geen dingen mag meenemen en nooit het adres en de naam van het gebouw dat jij hebt bezocht op internet plaatst. 'Adressen offline houden zorgt ervoor dat je vandalisme tegen gaat'. De Pier is wel bekendgemaakt, dit is een uitzondering. Het eiland was na publicatie al afgesloten. Inmiddels is het gebouw weggesleept. Soms staan er in gebouwen dozen met medische gegevens of bijvoorbeeld loonstrookjes. Bas zegt hierover: 'Ik vind dit altijd erg opvallend, ook in het stalen eiland lagen dozen vol met loonstrookjes. Het hele verleden van die mensen ligt eigenlijk op straat. Ik laat dit altijd liggen en zorg dat er op mijn foto’s geen adressen of namen zichtbaar zijn'.

Nabewerking

Bas vertelt dat hij zijn eigen stijl van nabewerking hanteert. 'Veel collega-fotografen maken foto’s in HDR. Zo veel mogelijk donkere delen oplichten. Ik wil juist het moment laten zien. Ik bewerk mijn foto’s na in Photoshop, maar niet met een volledige HDR. Als je een donkere ruimte fotografeert wordt een raam eigenlijk altijd overbelicht. Ik maak dezelfde foto daarom ook met een goed belicht raam. Het raam bewerk ik dan in de goed belichte foto. Verder voeg ik alleen contrast en een beetje verzadiging toe'.

Veiligheid

De veiligheid is een belangrijk onderdeel voor Bas. 'Als iets echt niet veilig is ga ik niet naar binnen en zorg ik dat ik snel weer buiten ben. Veiligheid staat voorop! Ik ga vaak samen met mijn vrienden op pad, dit voor de veiligheid maar ook voor de gezelligheid, samen ontdekken is altijd leuker dan alleen'. Bas heeft standaard in zijn tas een klein verbandtrommeltje zitten met pleisters en verband. Gelukkig heeft hij zijn setje nog nooit nodig gehad.
'Houten vloeren zijn altijd een moment van extra aandacht. Ik check altijd met mijn voet of een statiefpoot of de vloer stevig genoeg is'.

Tip

'Als je binnenkomt in een leegstaand gebouw, kijk dan eerst 10 minuten rond, bekijk rustig de verschillende ruimtes en proef de sfeer in het gebouw. Dit is belangrijk om een goede, sprekende foto te maken', vertelt Bas. 'Als je gelijk begint met foto’s maken mis je de helft'. Bas geeft ook aan dat je nooit online moet vragen naar locaties, dit moet je als urbex-fotograaf zelf gaan zoeken, kijk bijvoorbeeld in je eigen dorp of stad daar is altijd wel iets te vinden. Neem ook een set extra batterijen voor de zaklamp mee. 'Maar het belangrijkste wat ik iedereen mee wil geven is : Denk aan je eigen veiligheid, dit is het aller belangrijkste'!

Foto's: Bas de Mos

afbeelding van Fokelien Broekstra

Fokelien Broekstra | Redacteur

Bekijk alle artikelen van Fokelien